Bij de nonnen...

Wekkertje gezet want Marnix ging mij de eerste 10 km op weg helpen. Byzonder aardig!!! Hij ging alle loopgraven, begraafplaatsen, monumenten en battlefields van de WO1 bekijken, een fietstochtje van 60 km.....

Maar eerst samen naar de winkel want er moet ook gegeten worden onderweg. Daarna t donkere bos in, klimmen, 5 km. Marnix weet veel te vertellen. Eigenlijk zou hij na 2 km afslaan maar ik geloof dat ik een beetje groen zag..... en hij heeft mij t bos uitgefietst. Een ferme handdruk en.ieder ging zijn weg. Het is prachtig hier, werkelijk. Maar al dat zeuwachtige gedoe van mij zorgt er wel voor dat ik mij niet lekker voel, buikpijn. Maar ik moet toch verder, leuk of niet. De momenten van angst en genieten wisselen elkaar af. Ik spreek mijzelf regelmatig moed in.

Het ene graanveld na t andere, afgewisseld met aardappelvelden en weilanden met koeien. Dit alles in.een glooiend landschap. Met de heuveltjes hier heb ik inmiddels geen moeite meer. Rustig aan in een lage versnelling naar boven, tsjoemp, tsjoemp. Bijna geen verkeer op de weg, af en toe een uitgestorven dorpje is het decor van vandaag. Dus ook geen winkels.

Om 16.00 uur ben ik in L'Epine. Tot de camping is dan nog 12 km. Kon.ik best nog wel maar wilde hier de Notre Dame bezoeken. Prachtige gerestaureerde Kathedraal. Ook had ik in t boekje gezien dat hier nog nonnen huizen. Ooit had ik al eens bij broeders gelogeerd. Bij nonnen logeren stond nog op mijn "bucketlist".

Aangebeld en de deur werd geopend door een echte Non, gekleed in t zwart en met zo'n doek op haar hoofd. Je ne parle pas francais vertelde ik haar, een tres petit peu. Ze nam mij aan de hand mee naar de overkant van.de straat waar een soort herberg staat. Ik ben de enige Pelgrim. Serene rust....... Na een uurtje kwam zij mij 3 zelfgebakken taartjes en abrikozen uit haar moestuintje brengen. En eigenlijk kunnen we best een beetje met elkaar praten.....

Al mijn rituelen gedaan en ga mij nu voorbereiden op morgen.

Bissoux
Marja